Bedrijven die een volgende stap durven te zetten op
het gebied van automatisering in de logistiek, zullen nieuwe mogelijkheden voor
efficiëntieverbeteringen ontdekken. Efficiëntieverbeteringen die tot nu toe
onzichtbaar waren. Wat daarvoor nodig is, is meer vertrouwen in systemen en
algoritmes. Planners zullen verlost moeten worden van de dwangneurose om zelf
alles te willen doorgronden.
Tijdens een seminar van het Material Handling Forum eind
juni gaf René de Koster, hoogleraar logistiek aan de Erasmus Universiteit, een
inkijkje in enkele recente wetenschappelijke onderzoeken. Eén onderzoek betreft
de dockplanning bij een crossdock-operatie. Voor een efficiënte
crossdock-operatie is niet alleen de verblijftijd van vrachtauto’s van belang,
maar ook de rij- of loopafstanden van de medewerkers in het distributiecentrum.
Die moeten de goederen uit de ene vrachtauto immers zo snel mogelijk naar één
van de andere vrachtauto’s brengen. Dan helpt het als die twee vrachtauto’s bij
elkaar in de buurt staan.
Het distributiecentrum van de retailer in het
rekenvoorbeeld telt 50 docks, terwijl elke dag 250 vrachtauto’s moeten worden
geladen of gelost. De vertrektijd van de vrachtauto’s die de winkels moeten
bevoorraden ligt vast. Waarmee de planners kunnen spelen, is de tijd en volgorde
van de vrachtauto’s die goederen komen afleveren. Wat zij nu doen, is de docks
in het midden reserveren voor de vrachtauto’s met inkomende goederen van
leveranciers. De vrachtauto’s met uitgaande goederen voor de winkels wijzen de
planners toe aan de buitenste docks. Een begrijpelijke keuze voor planners die
overzicht willen houden en die exact willen volgen wat er gebeurt.
Onderzoekers van de Erasmus Universiteit hebben
aangetoond dat dit niet de meest efficiënte oplossing is. Zij hebben een
algoritme ontwikkelt dat geen rekening houdt met vaste docks voor inkomende en
voor uitgaande goederen. Dit algoritme leidt tot een flexibele planning, waarbij
een vrachtauto met goederen van een leverancier kan worden toegewezen aan een
dock waar zojuist een andere vrachtauto is geladen met goederen voor
bevoorrading van een winkel. Deze planning leidt tot een besparing van dertig
procent in ruimte, tijd en loopafstanden. Voor de retailer in kwestie kan de
totale kostenbesparing oplopen tot 2,1 miljoen euro per jaar.
Als de retailer deze kostenbesparing wil realiseren, zal
het verdere stappen op het gebied van automatisering moeten zetten. Niet alleen
op de planningsafdeling, maar ook op de expeditievloer. Een flexibele
dockplanning kan alleen succesvol zijn als die automatisch en nauwgezet wordt
omgezet in gedetailleerde instructies voor de medewerkers die de vrachtauto’s
laden en lossen. Die medewerkers moeten leren vertrouwen op de instructies die
zij via hun mobiele terminals of headsets ontvangen, juist omdat de vaste
indeling in docks voor inkomende en uitgaande goederen wordt losgelaten. Met een
flexibele dockplanning kun je hen niet meer zelf laten zoeken naar de juiste
goederen. En dat hoeft ook niet meer met de automatiseringstechnieken van
vandaag de dag.
Voor planners betekent een flexibele dockplanning
eveneens dat zij volledig op het planningssysteem moeten leren vertrouwen, ook
al snappen ze de achterliggende ratio niet meer. Dat zal lastig zijn. Welke
planner krijgt niet de neiging om in te grijpen als een vrachtauto met inkomende
goederen naar één van de buitenste docks wordt gestuurd, wat volledig ingaat
tegen de heersende planningslogica? Ook transportplanners worstelen daarmee, wat
een voormalig directeur van een logistiek diensverlener een tijdje terug
duidelijk maakte. Wat deden zijn planners als hun systeem een planning met 28
goede en 1 slechte rit opleverde? Die ene slechte rit verdelen over die andere
goede ritten. Met als gevolg dat de logistiek dienstverlener uiteindelijk met 28
slechte ritten zat opgezadeld.
Kortom: planners zullen moeten leren om af te blijven
van de planning. Hebben we dan geen planners meer nodig? Natuurlijk wel. Zij
zullen de voortgang van het proces moeten volgen en ingrijpen als onvoorziene
omstandigheden dat mogelijk maken. Sturen op uitzonderingen, heet dat. Daarnaast
zullen zij een belangrijke rol spelen in het bewaken van de kwaliteit van het
planningsproces, dat voor een groot deel afhankelijk is van de instelling van de
parameters en kwaliteit van de data die de input vormen. Hun rol zal veranderen,
maar niet minder belangrijk worden.
Marcel te Lindert – journalist logistiek en supply chain